Het ging niet goed met haar, emotioneel. 'Zullen we een bodyscan maken?' vroeg ik. 'Laten we dat deze keer maar overslaan', antwoordde zij. Ik stelde voor om er een wandel-coach-sessie van te maken. Je weet wel; in beweging komt er meer in beweging. Dat wilde zij wel. Met Appie aan haar voeten, praten over koetjes en kalfjes, reden we naar het bos. Aangekomen in het bos, grapte ik: 'Laten we deze coach sessie even beleven zoals een hond, in het NU.' Op dat moment maakte Appie een sprongetje met zijn achterpoten, zoals alleen Frenchies dat kunnen en sprong het water in. Het was rustig in het bos. Een zachte wind die de geur van gras en zon en het geluid van honden en vogels deed samensmelten. Mijn god, wat kan ik intens genieten van dit soort dagen! Naast mij voelde ik spanning. En die moest eruit. Ik vroeg haar of ze wilde vertellen wat er op haar schouders drukte. En zij vertelde: Hoe haar leven eruit ziet als moeder van 2 jongen kinderen, waarvan de vader voor werk vaak in het buitenland zit. Hoe zij zelf nog 30 uur per week werkt. Hoe ze nu eindelijk(!) de hulp van haar ouders heeft gevraagd en tegelijkertijd de dominantie van haar moeder voelt. Hoe haar dag start als haar dochter op het moment dat ze de deur uit moeten (help! ochtendspits!) alles onderkotst. Hoe ze in de ochtend bepaald heeft dat ze, wanneer ze thuis is om 17.00 uur direct gaat wandelen ('want Mira heeft gezegd dat planning key is...') en dan pas om 19.00 uur thuis komt. (Dag planning, hallo frustratie!). Hoe ze voelt dat ze meer voor haarzelf moet gaan staan, maar dat zo moeilijk vindt. Hoe ze weet wat ze moet doen en het niet doet. Hoe ze de pijn ervaart en het gevoel van falen... We gingen op een bankje zitten. En ik nam haar mee naar een veilige plek meditatie. De veilige plek is daar, wanneer door ademhaling er een hart-brein connectie wordt gemaakt. De veilige plek is daar waar jij je bewust bent van je lichaam. De veilige plek is daar waar je erkent dat er positieve gedachten en negatieve gedachten evenveel of even weinig waard zijn. De veilige plek is in het NU en was er altijd en zal er altijd zijn. Want de veilige plek ben jij. Wanneer je inziet dat je goed bent zoals je bent en daarom beter wilt worden. Ze begon te huilen. Zonder geluid. 'Laat maar gaan. Tranen zijn niet erg. Tranen zijn als het ventiel om spanning te laten ontsnappen. De pijn die je misschien voelt is groeipijn. Blijf contact houden met je buik en je hart en je hoofd. Blijf ademen', fluisterde ik. Na de meditatie leek het alsof ze 'een rugzak had afgedaan'. Een paar dagen later appte ze dat ze zoveel had gehad aan die sessie, dat ze 'zich bizar goed voelt' en dat haar moeder haar had benaderd om 'zomaar uit het niets, dingen uit het verleden, op te helderen.' Het is niet uit het niets. Het is omdat jij hebt ervaren dat jij de moeite waard bent om moeite voor te doen. Het is geen Law of Attraction, het is jouw focus verschuiving. Het is niet wat ik zie geloof ik, maar wat ik geloof zie ik. Dit zijn de momenten dat coachees gaan begrijpen wat Blijvend Slank door Persoonlijk Leiderschap echt betekend. Dat resultaat niet bepaald wordt door de weegschaal, maar door jouw groeipijn. Dat je nooit een blijvende fysieke verandering kan realiseren als je mindset niet mee veranderd. Dat er een verschil kan bestaan tussen wat jij wilt en wie jij bent.
Dat acceptatie leidt tot transformatie...
Halleluja! wat heb ik toch fan-tas-tisch werk!
En hoewel ik weet dat ik niemand kan coachen die niet gecoacht wilt worden, weet ik ook dat sommigen even een schop onder de kont nodig hebben.
Je bent goed zoals je bent en je kan altijd beter worden...
Ik denk dat beter worden, meer jezelf worden betekend.
Dat is de sleutel tot succes!
Pluk je geluk,
Mira